Би нууц амраг болсон (6)

Миний амьдрал | 2009 / 04 / 24
Нууцхантайгаа уулзалгүй зөндөө удлаа. Бараг сар гаран болсон байх. Яагаад ч юм ойр ойрхон уулзаад байсан чинь сүүлдээ уулзмааргүй санагдсан л даа надад. Яагаад тэгсэнийг мэдэхгүй. Эмэгтэй хүн гэдэг уйдамтгай юм шиг байгаа юм. Дандаа л surprise цочроонд дуртай юм шигээ. Ойр ойрхон уулзаад байсан болохоор надад тийм байсан шүү үнэндээ.


Тэгээд түүнтэй уулзахгүй байх арга хайх болсон. Утсаар яриад уулзмаар байна гэхээр нь ажилтай байна, завгүй байна гэсээр байгаад бараг 10 хонолоо. Тэр ч орой болгон л ярьдаг. Би ч дандаа л завгүй байна гэдэг болсон. Муухай байгаа биз, өөрөө учиргүй тэмүүлж түүнтэй секс хийхийг аймаар их хүсэж байснаа сүүлдээ зугтмаар санагдаж эхэлсэндээ өөрөө ч гайхаж байсан. Тэгээд нэг өдөр түүнийг ярихаар нь найз нь уулзахгүй удмаар байна гэсэн. Хоёулаа сарын дараа уулзъя гэлээ. Тэр маань гайхаж байснаа яагаад уулзахгүй зугтаагаад байгаа юм, ямар нэг таагүй явдал учирсан бол зүгээр л хэл л дээ, найз нь ойлгоно гэж байсан. Үнэндээ би түүнээсээ холбоогоо таслахыг хүсэхгүй байсан. Зүгээр л түүнтэй уулзахгүй удмаар байсан. Ингээд хоёулаа ярилцаад нилээн улаж байгаад уулзахаар боллоо. Түүнээс хойш сар гаран боллоо. Тэр ярихгүй л байлаа. Яагаад ч юм би түүнийг санасан. Түүний эелдэг, янаг тачаангуй, секси байдал нь үгүйлэгдэж байсан. Нөгөө талаар түүнтэй уулзана гэж ямар нэг нууцхан явдал тохиолдохгүй, сандарч тэвдэхгүй байх нь нэг бодлын амар л байлаа. Гэхдээ би хүнтэй ойртолгүй удаж байсан болохоор өглөө оройдоо хүсэхээрээ түүнийг л хүсэж мөрөөддөг байсан. Түүний үнсэлт, тэврэлт, эрхтэн рүү минь алгуурхан орох тэр гайхамшигт мэдрэмж, түүний дээр суугаад хөдөлж байхад ямар галзуу тачаангуй мэдрэмж авдаг тэр бүхэн нь түүнийг хүсэхгүй байх аргагүй болгож байсан. Надтай уулзахгүй удаан байсан нь түүнд таалагдаад ер нь нууц амрагтай байх нь түүнд дэмий санагдсан юм болов уу гэж бодлоо. Эсвэл тэр хүүхэдтэй болохыг хүсэж байгаа гэсэн болохоор найз охин нь хүүхэдтэй болоод бөөн баяр, юун надтай манатай байгаа юм болов уу ч гэж бодож байлаа. Ямартаа ч би түүнтэй уулзахгүй, учрахгүй удаад ирэхээрээ тэр байдалдаа дасах шинжтэй болж ирсэн. Бараг л түүнтэй одоо уулзаад хэрэггүй юм байна дөө. Угаасаа ч тэр бид хоёрын харилцаанд ирээдүй байх биш. Аягүй бол хайртай болоод зовж шаналахын нэмэр биз гэж бодож байсан. Гэхдээ л миний амьдрал нэг л уйтгартай нэг л хэвийн, ямар ч гоц гойд сайхан зүйлгүй, амьдрал үргэлжилдгээрээ л үргэлжлээд л цаанаа л нэг л уйтай байлаа. Гэтэл яасан гээч? Цас бударсан дулаахан орой ажлаа тараад гэр рүүгээ алхаж явтал түүний машин замын хажууд зогсож байхыг би харлаа. Тухайн үедээ түүнийг энэ хавьд л байна даа. Тааралдчихгүй л юмсан. Яагаад ч юм тааралдчих вий дээ гэсэн бяцхан айдастай алхаагаа хурдасган алхаж явтал замын хажуугийн кафегаас яг урдаас гараад ирдэг байгаа. Бурхан минь. Би тэр үед ямар эвгүй байдалд орсон гээч. Сандарсандаа нэг том харсанаа бараг л түнд дуулдахгүйгээр “сайн уу” гэчээд чигээрээ алхлаа. Түүний араас түүний найз охин гарч ирж байгаа байхдаа гэж бодохоос л яс хавталзаж байлаа. Ядаж байхад цас ороод бүүдийсэн, цаанаа л нэг гуниг дагуулсан эвгүй орой байсан л даа. Ингээд л би түүнийхээ хажуугаар чигээрээ цааш алхтал тэр дуудаж байх шиг. Арай ч дуудаагүй байлгүй дээ гээд цааш алхтал дахиад дуудлаа. Итгэл муутайхан эргээд хартал тэр маань инээмсэглээд (яг л нөгөө санаандаа мөрөөдөж явдаг ханхүү гэж тэрийг л хэлэх байх) зогсож байсан. Гайхалтай тэр агшин надад хэзээ ч мартагдахгүй байхаа. Одоо ч миний сэтгэлд тэр дүр зураг үнэхээр гайхалтай харагдаж байна. Би эргэн түүн рүү хартал тэр, “Сайн уу? Яагаад хүн дуудаад байхад чигээрээ алхаад байгаан?” гээд инээмсэглэлээ. Тэгээд тэр над руу ирээд миний гараас хөтлөөд, “Хаашаа ингэтлээ яараа вэ? Найзынхаа машинд суучих” гээд машин руугаа дагуулаад алхлаа. Машинд нь орж суунгуут л тэр намайг өөр рүүгээ татаж үнсээд, “Ингэж нэг уулздаг байжээ. Чамайг дахиж олохгүй нь гэж бодлоо” гээд ... тэр үнсэлт гайхамшигтай байсан. Ингээд түүний машинд суугаад тэр алгуурхан хөдөлж манайх руу чиглэлээ. Явдал дундаа тэр маань, “Ингэж нэг уулздаг юм байж. Чамтайгаа уулзахгүй нь гэж бодлоо. Найз нь утсаа алга болгочихоод чиний дугаар байдаггүй, ёстой баларсан юм болсон” гээд л ... “Ажил дээр чинь очъё гэхээр юу гэж очихоо мэдэхгүй. Ядаж байхад чи надад гэрээ зааж өгөөгүй шүү дээ” гээд л ... Би түүнийг утсаа гээчихээд миний дугаарыг санахгүй, тэгээд ярихгүй удна гэж яаж санах вэ дээ. Тэр надаас, “Яагаад чи над руу залгаагүй юм бэ? Ядаж 211-ээс болов ярихгүй. Чамайг ингээд алдчихдаг юм байна гэж бодож байлаа шүү” гээд л дахин дахин ... “Ямар гоё юм бэ” гээд цаанаа л нэг сэтгэл нь хөдөлсөн байртай байсан. Нээх хөөрхөөн, гараас минь бариад үнэхээр их санасан гээд л ... Би ч гэсэн уулзаагүй удсан байсан болохоор сэтгэл хөөрөөд. Яг л кино шиг санагдаж байсан. Ажилдаа ядраад цаанаа л нэг сулбагар явсан хүн чинь түүнтэйгээ уулзаад шал өөр хүн болж хувирдаг юм даа. Ямар гоё байсан гээч. Ингээд тэр гэрийн гадаа хүргэж өгөөд оройхон уулзахаар болоод явлаа. Тэр намайг санасан, нэг телевизийн хөтлөгчтэй их адилхан, инээж ярьж байгаа нь адилхан харагддаг, чамайг санасан болохоор тэр үү гээд л ... Энэ байдлаараа бие биедээ дасаад хэцүүдэх юм биш байгаадаа гэж айж байна.
Үргэлжлэл байгаа...
Эхний захидал (2006-11-12 )
2 дахь захидал (2006-12-14)
3 дахь захидал (2007-01-12)
4 дахь захидал (2007-01-27)
5 дахь захидал (2007-01-30)